Konungs skuggsjá

konuŋks skukːsjɔː

Sonr:

Góðan dag, herra minn! Ek em svá kominn til yðars fundar sem byrjar hlýðnum syni ok lítillátum, at hitta ástsamligan fǫður ok gǫfgan, ok vil ek þess yðr biðja at þér hafið þolinmǿði at hlýða þeim hlutum er mik fýsir at spyrja, en lítillæti at svara með góðfýsi spurnum hlutum.

goːðan daɣ herːa minː ek em swɔː kominː til yðars fundar sem byrjar hlyːðnum syni ok liːtil lɔːtum at hitːa ɔːstsamliɣan fɔður ok gɔvɣan ok wil ek þesː yðr biðja at þeːr havið þolin­møːði at hlyːða þeim hlutum er mik fyːsir at spyrja en liːtillæːti at swara með goːðfyːsi spurnum hlutum

Faðir:
Með því at þú ert einga son minn, þá líkar mér vel at þú komir opt til míns fundar, þvíat skylt væri tal okkart um marga hluti, ok vil ek gjarna hlýða því, er þú vilt spurt hafa […].

með þwiː at þuː ert eiŋga son minː þɔː liːkar meːr wel at þuː komir opt til miːns fundar þviː at skylt wæːri tal okkart um marga hluti ok wil ek gjarna hlyːða þwiː er þuː wilt spurt hava

Sonr:
Með því at ek em nú á léttasta aldri, þá fýsumk ek at fara landa meðal, þvíat ek treystumk eigi til hirðar leita fyrr en ek hefða sét annarra manna siðu áðr.

 
með þwiː at ek em nuː ɔː leːtːasta aldri þɔː fyːsumk ek at fara landa meðal þwiːat ek trøystumk eiɣi til hirðar leita fyrː en ek hevða seːt anːarːa manːa siðu ɔːðr

Faðir:
Sá maðr er kaupmaðr skal vera, þá verðr hann leggja sik í margan lífs háska, stundum í hafi, en stundum í heiðnum lǫndum, en næsta jafnan með ókunnum þjóðum […]. Nú þarf hann í hafi mikinn ofléttleik ok raustleik.

sɔː maðr er kɔupmaðr skal wera þɔː werðr hanː legːja sik iː marɣan liːfs hɔːska stundum iː havi en stundum iː heiðnum lɔndum en næːsta javnan með oːkunːum þjoːðum […] nuː þarv hanː iː havi mikinː ovleːtːleik ok rɔustleik

En ef þú ert staddr í kaupstǫðum, eða hvar sem þú ert, þá ger þik siðsaman ok léttlátan; þat gørir mann vinsælan við alla góða menn. Ven þú þik árvakran um morna ok gakk þegar fyrst til kirkju, þar sem þér þykkir bezt fallit at hlýða tíðum […]. En at loknum tíðum gakk þú út ok skygn um kaup þín. […] En ǫll þau kaup er þú kaupir, þá hafðu jafnan nǫkkura skilamenn íhjá, þá er váttar sé, hversu því kaupi var keypt. […]

en ev þuː ert stadːr iː kɔupstɔðum eða hwar sem þuː ert þá ger þik siðsaman ok leːtːlɔːtan þat gørir manː winsæːlan wið alːa goːða menː wen þuː þik ɔːrwakran um morna ok gakː þeɣar fyrst til kirkju þar sem þeːr þykːir betst falːit at hlyːða tiːðum […] en at loknum tiːðum gakː þuː uːt ok skyɣn um kɔup þiːn en ɔlː þɔu kɔup er þuː kɔupir þɔː havðu javnan nɔkːura skilamenː iːhjɔː þɔː er wɔːtːar seː hwersu þviː kɔupi war køypt […]

Ger þú þér allar lǫgbǿkr kunnar, en meðan þú vilt kaupmaðr vera, þá ger þér kunningan Bjarkeyar-rétt. […]

En þóat ek rǿða nú flest um lǫgmál, þá verðr engi maðr til fulls vitr, nema hann kunni góða skilning ok góðan hátt á ǫllum siðum […]. Ok ef þú vilt verða fullkominn í fróðleik, þá nemdu allar mállýzkur, en allra helzt latínu ok vǫlsku, þvíat þær tungur ganga víðast. En týndu eigi at heldr þinni tungu.

ger þuː þeːr alːar lɔɣbøːkr kunːar en meðan þuː wilt kɔupmaðr wera þɔː ger þeːr kunːiŋgan bjarkøyar reːtː […]

en þoːat ek røːða nuː flest um lɔɣgmɔːl þɔː werðr eŋgi maðr til fulːs witr nema hanː kunːi goːða skilniŋg ok goːðan hɔːtː ɔː ɔlːum siðum […] ok ev þuː wilt werða fulːkominː iː froːðleik þɔː nemdu alːar mɔːl lyːtskur en alːra heltst latiːnu ok wɔlsku þwiːat þæːr tuŋgur gaŋga wiːðast en tyːndu eiɣi at heldr þinːi tuŋgu

Cituojama pagal: Keyser, Munch og Unger, 1848, 3–6. (šiek tiek adaptuota)

•  Papildomos nuorodos:

1. Originalo leidimą standartizuota rašyba galite rasti „Google Books“ bibliotekoje:

2. Vieno iš rankraščių faksimilę galite rasti čia: http://handrit.is/en/manuscript/view/da/AM02-0243-i

3. Vertimą į anglų kalbą galite rasti čia: https://archive.org/stream/kingsmirrorspecu00konuuoft#page/76/mode/2up