Pradþia
Turinys
Tarimas
1 paskaita
2 paskaita
3 paskaita
4 paskaita
5 paskaita
6 paskaita
7 paskaita
8 paskaita
9 paskaita

Tekstø sunorminta ir nesunorminta raðyba palyginimas

Kad ekrane graþiai matytumëte visus specifinius simbolius, tikriausiai prireiks ádiegti
tam tikrà ðriftà. Rekomenduoju Palemonas MUFI, o parsisiøsti já galite èia.

 

Tekstas sunorminta raðyba

pagal: Ari Þorgilsson hinn fróði.
‘Íslendingabók’. In: Landssaga og landnám.
= Íslendinga sögur. Bd. 1.
Guðni Jónsson bjó til prentunar. Reykjavík:
 Íslendingasagnaútgáfan, 1946.

 

Tekstas nesunorminta raðyba

pagal: Ari Þorgilsson hinn fróði.
Íslendingabók. Utgitt av Anne Holtsmark.
Oslo: Dreyers Forlag, 1978 [1951].
(22–25 pusl.)

 

 

Ólafr rex Tryggva sonr, Ólafs sonar,
Haralds sonar ins hárfagra, kom kristni
í Norveg ok á Ísland.

[O]lafr rex Trygvaſonr Olafsſonar
Harallzsonar enſ Harfagra com criſtni
i Noreg oc a Iſland.

 

Hann sendi hingat til lands prest, þann
er hét Þangbrandr ok hér kendi mǫnnum
kristni ok skírði þá alla, er við trú tóku.

hann sendi hingat til lanz preſt þann
er het Þangbrandr. oc her kendi monnom
criſtni oc ſcírþi þa alla es viþ tru toco.

 

En Hallr á Síðu, Þorsteins sonr, lét
skírask snemhendis ok Hjalti, Skeggja sonr,
ór Þjórsárdali ok Gizurr inn hvíti, Teits sonr,
Ketilbjarnar sonar frá Mosfelli, ok margir
hǫfðingjar aðrir.

En Hallr a Siþu Þorsteins ſonr let
ſciraſc snimhendis oc
Hiallti Sceggiasonr
yr Þiorsardali. oc Gizor en Hviti Teitz ſon
Ketilbiarnarſonar fra Moſfelli. oc marger
hófþiŋiar aþrer. 

 

En þeir váru þó fleiri, er í gegn m¿ltu
ok neittu.

Enn þeir voro þo flæiri es í gegn mælto
oc neitto.

 

En þá er hann hafði hér verit einn vetr
eða tvá, þá fór hann á braut ok hafði vegit
hér tvá menn eða þrjá, þá er hann hǫfðu nítt.

Enn þa er hann hafþi her veriþ einn vetr
eþa ii. þa for hann a braut. oc hafþe vegit
her ii. menn eþa iii. þa er hann hofþo nidt.

 

En hann sagði konunginum Ólafi, er hann
kom austr, allt þat er hér hafði yfir hann gengit,
ok lét ¸rv¿nt, at hér myndi kristni enn takask.

En hann ſagþi conuŋinom Olafi eſ hann
com auſtr allt þat es her hafþi yfir hann giŋiþ.
oc let orvænt at her mundi criſtni enn tacaſc. 

 

En hann varð við þat reiðr mjǫk ok ¿tlaði
at láta meiða eða drepa ossa landa fyrir,
þá er þar váru austr.

En hann varþ viþ þat reiþr mioc. oc ætlaþi
at lata mæiþa eþa drepa oſſa landa fyrer 
þa eſ þar voro auſtr. 

 

En þat sumar it sama kómu útan heðan
þeir Gizurr ok Hjalti ok þágu þá undan
við konunginn ok hétu honum umsýslu sinni
til á nýjaleik at hér yrði enn við kristninni
tekit, ok létu sér eigi annars ván, en þar
myndi hlýða.

En þat sumar et sama qvomo vtan heþan
þeir Gizor oc Hiallti oc þogo þa vndan
viþ conuŋenn. oc heto honom vmbſyſlo sinni
til á nyia læic at her yrþi enn viþ Cristnini
tekit. oc leto ser eigi annars von en þar 
mundi hlyþa. 

 

En it n¿sta sumar eptir fóru þeir austan ok
prestr, sá er Þormóðr hét, ok kómu þá
í Vestmannaeyjar, er tíu vikur váru af sumri,
ok hafði allt farizk vel at.

En et næſta ſumar epter foro þeir auſtan oc
prestr sá es Þormoþr het. oc qvomo þa
i Veſtmana eyiar eſ x. vicur váro af sumri
oc hafþi allt fariſc vel at.

 

Svá kvað Teitr þann segja, er sjalfr var þar.

Sva qvad Teitr þann ſegia es sialfr var þar. 

 

Þá var þat m¿lt it n¿sta sumar áðr í lǫgum,
at menn skyldi svá koma til alþingis,
er tíu vikur v¿ri af sumri; en þangat til
kómu viku fyrr.

þa vas þat mælt et næsta sumar aþr i Logom
at men scylldi svá coma til Alþingis
es x. vikur væri af sumri. en þangat til
qvomo viku fyrr. 

 

En þeir fóru þegar inn til meginlands ok
síðan til alþingis ok gátu at Hjalta, at hann
var eptir í Laugardali með tolfta mann,
af því at hann hafði áðr sekr orðit fjǫrbaugsmaðr
it n¿sta sumar á alþingi of goðgá.

Enn þeir foro þegar inn til meginnlanz
oc ſiþan til Alþingis. oc goto at Hiallta at hann
vas eþter i Laugardali meþ xii man.
af því at hann hafþi aþr secr orþit fiorbꜹgſ maþr
et næsta sumar a Alþingi of goþgo. 

 

En þat var til þess haft, at hann kvað
at lǫgbergi kviðling þenna:

Enn þat vaſ til þes haft at hann qvad
at Logbergi qviþling þenna.

 

Vil-k eigi goð geyja,
grey þykki mér Freyja.

Vil ec eigi goþ g¸yia 
gray þykir mér Frayia. 

 

En þeir Gizurr fóru, unz þeir kómu í stað
þann í hjá Ǫlfussvatni, er kallaðr er Vellankatla,
ok g¸rðu orð þaðan til þings, at á mót þeim
skyldi koma allir fulltingsmenn þeirra,
af því at þeir hǫfðu spurt, at andskotar
þeirra vildi verja þeim vígi þingvǫllinn.

En fyrr en þeir fǿri þaðan, þá kom þar
ríðandi Hjalti ok þeir er eptir váru með honum.

Enn þeir Gizor foro vnz þeir qvomo i ſtaþ
þann i hia Olfoſs vatni es kallaþr es Vellankatla.
oc g¸rþo orþ þaþan til þings at a mot þeim
scylldi coma aller fulltings men þeira.
Af þvi at þeir hofþo spurt at andſcotar
þeirra villdi veria þeim vigi þingvǫllenn.

En fyrr en þeir f¸ri þaþann þa kom þar
riþandi Hiallti oc þeir er epter voro meþ honom. 

 

En síðan riðu þeir á þingit, ok kómu áðr á
mót þeim fr¿ndr þeirra ok vinir, sem þeir
hǫfðu ¿st.

En siþan riþv þeir a þingit oc qvomu aþr a
mót þeim fr¿ndr þeira oc viner sem þeir
hofþo æſt.

 

En inir heiðnu menn hurfu saman með alv¿pni
ok hafði svá n¿r, at þeir myndi berjask, at eigi of sá á milli.

En ener heiþnu men Hvrfu ſamann meþ alvæpni.
oc hafþi ſva nær at þeir myndi beriaſc at <eigi> of
ſa a miþli. 

 

En annan dag eptir gengu þeir Gizurr ok
Hjalti til lǫgbergis ok báru þar upp erindi sín.

En annann dag epter geingo þeir Gizor oc
Hiallti til Logbergs. oc bǫro þar vpp erindi sin. 

 

En svá er sagt at þat b¿ri frá, hvé vel þeir m¿ltu.
En þat g¸rðisk af því at þar nefndi annarr maðr at
ǫðrum vátta, ok sǫgðusk hvárir ór lǫgum við
aðra, inir kristnu menn ok inir heiðnu, ok gengu
síðan frá lǫgbergi.

En ſva er sagt at þat bæri fra hve vel þeir mæltu.
En þat g¸rþiſc af þvi at þar nefnþi annar maþr at
oþrom vatta. oc sogþvsc hvarer vr Logom viþ
aþra ener Criſtnu men oc ener Heiþno. oc giŋo
siþan fra Logbergi. 

 

Þá báðu inir kristnu menn Hall á Síðu,
at hann skyldi lǫg þeirra upp segja,
þau er kristninni skyldi fylgja.
 

En hann leystisk því undan við þá, at
hann keypti at Þorgeiri lǫgsǫgumanni at hann
skyldi upp segja, en hann var enn þá heiðinn.

þá boþo ener criſtno men Hall a Siþo
at hann ſcylldi log þeira vpp ſegia 
þav eſ criſtnenne scyllde fylgia. 

Enn hann leyſtiſc þvi vndan viþ þa at
hann caypti at Þorgeiri Logsogo mani at hann
scylldi vpp ſegia. en hann vas enn þa heiþinn.

 

En síðan er menn kómu í búðir, þá lagðisk
hann niðr, Þorgeirr, ok breiddi feld sinn á sik
ok hvíldi þann dag allan ok nóttina eptir ok
kvað ekki orð.

En of morguninn eptir settisk hann upp
ok g¸rði orð, at menn skyldi ganga til lǫgbergis.

En siþan es men qvomo i bvþer þa lagþiſc
hann niþr Þorgeir. oc bræiddi felld sinn a sic.
oc hvilþi þann dag allann oc nottena epter oc
qvad ecke orþ.

En of morgonen epter settiſc hann vpp.
oc g¸rþi orþ at men scylldi ganga til Logbergis.

 

En þá hóf hann tǫlu sína upp, er menn kómu
þar, ok sagði at honum þótti þá komit hag
manna í ónýtt efni, ef menn skyldi eigi hafa
allir lǫg ein á landi hér, ok taldi fyr mǫnnum
á marga vega, at þat skyldi eigi láta verða,
ok sagði at þat myndi at því ós¿tti verða,
er vísa ván var, at þ¿r barsmíðir g¸rðisk
á milli manna, er landit eyddisk af.

Enn þa hof hann tolo sina vpp eſ menn qvomo
þar. oc sagþi at honom þotti þa commit hag
mana i ǫnytt efni ef men scylldi eigi hafa
aller log æin a landi her. oc talþi fyrer monom
a marga vega at þat scylldi eigi láta verþa.
Oc ſagþi at þat mundi at þvi oſ¿tti verþa
eſ viſa von vas at þær barſmiþer g¸rþiſc
a miþli manna eſ landeþ eyddiſc af. 

 

Hann sagði frá því, at konungar ór Norvegi ok
ór Danmǫrku hǫfðu haft ófrið ok orrostur
á milli sín langa tíð, til þess unz landsmenn
g¸rðu frið á milli þeirra, þótt þeir vildi eigi.

Han sagþi fra þvi at conuŋar vr Norvegi oc
vr Danmorco hofþo haft ofriþ oc orostor
a miþli sin laŋa tiþ til þess vnz lanzmen
g¸rþo friþ a miþli þeira þott þeir villdi eigi.

 

En þat ráð g¸rðisk svá, at af stundu sendusk
þeir gersemar á milli, enda helt friðr sá,
meðan þeir lifðu.

Énn þat ráþ g¸rþiſc sva at af stundu senduſc
þæir gerſemar a miþli. enda hellt friþr sa
meþann þeir lifþv. 

 

„En nú þykkir mér þat ráð,“ kvað hann,
„at vér látim ok eigi þá ráða, er mest vilja
í gegn gangask, ok miðlum svá mál á milli
þeirra, at hvárir-tveggju hafi nakkvat síns máls,
ok hǫfum allir ein lǫg ok einn sið.

En nv þykker mér þat ráþ qvaþ hann
at ver latem oc eigi þa raþa er meſt vilia
i gegn gangasc. oc miþlom sva mǫ́l a miþli
þeira at hverer tvegio haꝩi nacqvat sins máls.
oc hoꝩom aller ein Log oc æinn siþ. 

 

Þat mun verða satt, er vér slítum í sundr
lǫgin, at vér munum slíta ok friðinn.“

Þat mon verþa satt eſ ver ſlitom i ſundr
Logen at vér monom ſlita oc friþen.

 

En hann lauk svá máli sínu, at hvárir­tveggju
játtu því, at allir skyldi ein lǫg hafa, þau sem
hann réði upp at segja.

En hann lauc sva mali sino at hvarer tveggio
iotto þvi at aller scylldi ein Log haꝩa þav sem
hann reþi upp at segia. 

 

Þá var þat m¿lt í lǫgum, at allir menn skyldi
kristnir vera ok skírn taka, þeir er áðr váru
óskírðir á landi hér.

Þá vas þat mællt i logom at aller men scylldi
Criſtner veſa oc scirn taca þeir er aþr voro
oscirþer a landi her. 

 

En of barna útburð skyldu standa in fornu lǫg
ok of hrossakjǫts át.

En of barna vtburþ scylldo standa en forno log
oc oꝩ hroſſakiotz át.

 

Skyldu menn blóta á laun, ef vildu, en varða
fjǫrbaugsgarðr, ef váttum of kv¿mi við.

Scylldo menn blota a lavn ef villdo. en varþa
fiorbaugs garþr ef vottom of qv¿mi viþ.

 

En síðarr fám vetrum var sú heiðni af numin
sem ǫnnur.

Enn siþar fom vetrom var sv heiþni af numen
sem onnor. 

 

Þenna atburð sagði Teitr oss, at því, er kristni
kom á Ísland.

 Þena atburþ ſagþi Teitr oſſ at þui er criſtni
com a Iſland.

 

En Ólafr Tryggva sonr fell it sama sumar at
sǫgu S¿mundar prests.

En Olaꝩr Trygvasonr fell et sama svmar at
sogo Sæmundar preſtz. 

 

Þá barðisk hann við Svein Haralds son
danakonung ok Ólaf inn sǿnska, Eiríks son at
Uppsǫlum svíakonungs, ok Eirík, er síðan var jarl
at Norvegi, Hákonar son.

þá barþisc hann viþ Svein Harallz son.
Dana conung. oc Olaꝩ enn S¸nſca Eiricſſon at
Vpsölom Svía conuŋs oc Eiric eſ ſiþan, vas iarl
at Norvegi Hǫconarſon.

 

Þat var hundrað ok þrimr tigum vetra eptir dráp
Eadmundar, en þúsund eptir burð Krists
at alþýðu tali.

Þat vas cxxx. vetrum epter dráp
Eadmundar. enn M. epter burþ Criſtz
at alþyþo tali.


Be to, palyginkite abudu variantus su rankraðèio AM 113B (COD. A) faksimilëmis (faksimilijø failai ið svetainës heimskringla.no):

.

 

Kontaktai • Naujienos

Copyright © 2014 Ugnius Mikučionis
Atnaujinta: 2016-03-23